Enegiereepjes, gereedschap, reservemateriaal en modieuze fietskleding
C’est parti. Als ik dit schrijf rijden we in de splinternieuwe touringcar van Fred Ahrens richting Carcassonne voor het laatste deel van de 100 Cols tocht. 10 dagen achter elkaar bergetappes, met op dag 4 de Mont Ventoux. Het zwaartepunt (en hoogtepunt) ligt overigens op dag 7, 8 en 9 met onder meer de Col de la Bonnette, Col de Vars, Col d’ Izoard, Col du Galibier, Col de Telegraphe, Col de la Madeleine, Col de l’Iseran en de Cormet de Roselend. Zo’n rijtje durven ze de renners in de Tour niet eens voor te schotelen. Hoe bereid je je op zoiets voor in de Hollandse polder? De meeste mannen zijn al een half jaar kilometers aan het maken en gestopt met snoepen en toetjes eten. Dit jaar zijn het overigens uitsluitend mannen. Monique is tijdens een training in mei aangereden door een brommer en moet helaas thuis blijven met haar vingerbadjesverzameling.
De mannen dus, hebben niet uitsluitend in de polder gefietst. Er zijn stoere verhalen over extreme aantallen hoogtemeters in de Limburgse heuvels, de Waalse Ardennen en de Franse Vogezen. Vooral Jan de Jong ziet eruit alsof hij zwaar heeft afgezien. “Hmm, ongeveer hetzelfde als vorig jaar” beweert Jan, die kennelijk al een poosje niet meer in de spiegel heeft durven kijken. Onze fietsbelg Koen van Herbruggen reed zoals ieder jaar een absurd aantal Vlaamse en Waalse klassiekers. Joost Schermers en Frans van der Geer hebben geen gram teveel, maar ook dat is elk seizoen al zo. George Kienstra had vorig jaar toch meer moeite dan hij wilde toegeven, want hij weegt nu vijf kilo minder. Ook het Oosten van het land ziet er weer bijzonder afgetraind uit, met Bouke Bunink voorop. West Friesland rijdt op routine achter Paul Vermeulen aan, al heb je daar tegen de wind in weinig profijt van. Rinus Visser en Rudi Voerman zien er ongetwijfeld het gezondst uit, waarbij Rinus beweert dat hij twee keer zo veel heeft getraind als vorig jaar en Ruud dat het voor hem nog niet de helft was. Har Rovers heeft ergens kilo’s zitten die er niet aan af zijn te zien, maar dat kan komen omdat hij met zijn gezondheid heeft getobt het afgelopen half jaar. Zelf ben ik weliswaar weer op gewicht, maar pakte de inspanningstest bij Webtrainer toch een stuk minder goed uit. Hoe Fred Charité er voor staat is afwachten. Hij is alvast vooruit gefietst van Almere naar Carcassonne. U leest het: Er wordt in de groep argwanend naar elkaar gekeken. Het is weliswaar geen wedstrijd, maar je wilt toch niet meemaken dat iemand die vorig jaar nog amechtig in je wiel zat, je dit jaar bergop fluitend voorbij rijdt.
Met het oog op de zware laatste dagen is iedereen van plan om het de eerste dagen heel kalm aan te doen. Ja, ja, net als vorig jaar zeker, toen iedereen zich op dag één zo het snot voor de ogen had gereden dat er op dag twee al mensen in de bus moesten stappen.
Verder gaat het over materiaal, het weer en over eten. De koffers zijn weer niet te tillen, volgepropt met voor honderden Euri aan isotone dorstlessers, energiereepjes, gels, proteïneshakes, broekzalf en pijnstillers. Voor Ariën Oskam komen daar nog winegums bij. Verder voor een ieder gereedschap en reservemateriaal. Met al die dure carbonfietsen kun je niet zonder momentsleutel. Binnenbandjes, een buitenbandje, remblokjes, schoenplaatjes, reservespaken, je zult het maar nodig hebben. Het aantal reservewielen is weer met stip gestegen. En natuurlijk een modieus assortiment fietskleding dat geschikt moet zijn voor 40 graden op de Ventoux en voor sneeuw op de Galibier. We hebben er zin an.
Recent Comments