| De laatste col (op een paar smerige bultjes na) |
Zo’n laatste rit in de Haute Route is ten dele bedoeld als een soort showrit. Met het hele peloton gezamenlijk onder politiebegeleiding paraderen in de stad van aankomst, in dit geval Genève, met een fraai uitzicht op de fontein in het Lac Leman. Het getimede deel van het parcours liep van de voet van de Pas de Morgins naar Yvoire aan de oevers van het meer van Genève. Helemaal cadeau kregen we het overigens niet: aan het eind van de rit gaf de Garmin toch maar weer 185km en 2624 hoogtemeters aan.
Verder had ik te maken met enige mechanische haperingen zoals daar zijn een aflopende ketting en een lekke band in de afdaling van de Col du Corbier. Omdat ik niet helemaal alert was moest ik de nieuwe band er twee keer opnieuw omleggen. Positief puntje was wel dat ik me redelijk fit voelde en in de laatste 50 kilometer naar Yvoire nog het nodige kopwerk kon doen voor een groepje dat ik geprobeerd had tegen de wind in bij elkaar te krijgen. Helaas waren de meesten te ver heen om zelf nog voorop te rijden.
In totaal heb ik volgens de onvolprezen Garmin 1000 in zeven dagen 942,7 kilometer gefietst en 23.885 meter geklommen. Dan heb ik de parade in Venetië en de afdaling van de Stelvio niet meegenomen.
Ik heb 44 uur en 17 minuten op de fiets gezeten en ben 49 uur en 7 minuten onderweg geweest. Het verschil zit hem in de tijd die ik ben gestopt bij de ravitailleringsposten, de tijd dat ik op de dokter heb moeten wachten en de tijd die ik kwijt was aan mijn ketting en lekke band. En er zit nog een uur of anderhalf wachttijd in Yvoire in, verzamelplaats tijdens de laatste etappe. Erg leuk plaatsje trouwens, dat Yvoire.
Mijn gemiddelde snelheid varieerde van 11,1km/u tegen de Stelvio op, tot 24,3km/u in de laatste etappe. Maximaal heb ik 72,9km/u gereden in etappe 3. Ik ben toch voorzichtiger (of banger) dan ik denk.
Uiteindelijk ben ik geëindigd op plaats 262 van de 291 gefinishte deelnemers. 53 (15,4%) zijn uitgevallen of hebben de eindstreep niet (op tijd) gehaald. Mijn beste klassering was 228e, in de tijdrit op de Stelvio.
Er is misschien winst te halen door iets minder lang stil te staan bij de ravitaillering en gespaard te blijven van pech in de getimede zones. Dat laatste heb je niet in de hand. Wat het eerste betreft: de jongens en meisjes die de hele dag bovenop zo’n berg staan te vernikkelen stellen het juist erg op prijs dat de rijders in de achterhoede even de tijd nemen om een praatje met ze te maken. Dat schijnt vooraan in de koers toch niet voor te komen.
Dank aan Adrie van Diemen en Hans Romers van Webtrainer voor de begeleiding en trainingsadviezen in de voorbereiding: aan jullie heeft het zeker niet gelegen. Is er nog trainingswinst te boeken? Als ik zo met een schuin oog naar mijn kamergenoot Tom Stewart keek (11eoverall en 1e in ‘mijn’ categorie mannen 50-59 jaar) moet ik vooral 15 centimeter en 15 kilo krimpen om te stijgen in het klassement. En geen Weizenbier drinken tussen de etappes door.
Het was weer een mooi fietsavontuur. Ik ga eens voorzichtig nadenken over de Pyreneeën volgend jaar.
Recent Comments