De grote dag

’s Morgens om 04.00u gaat de wekker. 04.30u ontbijt. 05.30u vertrek naar de start. 05.45u aansluiten in het 2e startvak. Omringd door een paar duizend nerveuze mannen op zoek naar een plek om nog even te wateren en een paar honderd vrouwen die hun plas ophouden (Op één na die onder donderend applaus midden op de glooiende grashelling achter een krantje de boel laat lopen.) De kou valt mee. Het Sportful jack van 68 gram kan al voor het startschot uit. Gisteren nog even gekocht in de fietsenwinkel in La Vila, bij de vier spectaculaire Italiaanse ‘blondines’. (Toch nog een verbeterpuntje voor het 2Wielerhuis: vier mooie vrouwen in de winkel regelen de verkoop van de Pinarello’s, de technische staf blijft buiten beeld tot er serieus gesleuteld moet worden). Het startschot om 06.15u. Dringen op de 1e klim op de Campolongo. Afdalen in de mist. Hard naar boven op de Pordoi. De Sella, de Gardena. In de afdaling uitwijken voor een jongen die in de bocht voor me onderuit gaat. Nog een keer de Campolongo. Even stoppen om te eten en te drinken. Dat had ik nodig. De Santa Lucia. Hier is Dimitri vorig jaar in de afdaling tegen de rotswand aan gereden. Op blijven letten. Dan de Giau: 10,5 km meer dan 9%. Hij blijft stijl, overal. Nergens een moment om op adem te komen. Henry komt me voorbij. Pas halverwege, alles doet zeer. Nu geen bewuste pauze inlassen, doorgaan. Boven weer wat eten en drinken. De laatste klim: Falzarego en Valparola. Als ik boven de 12km/u kan blijven fietsen kom ik binnen de 7 uur binnen. Met mijn hartslag lukt het wel, maar mijn benen denken er inmiddels anders over. Gerbrand komt langs. Hij heeft vandaag nog niet gelachen. God, wat ben ik blij dat ik boven ben. Jackje aan, de laatste afdaling, voorzichtig. Maar van La Vila naar Corvara gaat het wéér omhoog. Au, au, au, ik wil niet meer! Blijven trappen, middenblad, staan, tandje erbij (eraf eigenlijk). Eindelijk de ultimo kilometro. Het is me gelukt!!