In het kader van mijn voorbereiding op het tweede deel van de 100 Cols tocht fietste ik dit weekend Limburgs Mooiste. De ‘groene lus’ van 200 kilometer. En zoals ik vroeger op de lagere school geleerd heb, maak je groen door een combinatie van de blauw en geel. Daarmee miste ik wel een groot deel van de ‘bekendere’ klimmetjes die opgenomen waren in de rode lus, maar kon ik nog wel het staartje van de 18e verjaardag van mijn jongste zoon meemaken. Fietstrainingen zijn erg tijdsinefficiënt, als dat een woord is. Je moet er erg veel uren instoppen voor het gewenste rendement. Maar daar wilde ik het nu niet over hebben. Wel dat die ‘groene lus’ van Limburgs Mooiste een aanrader is. Je begint ’s morgens vroeg met het blauwe rondje en je hebt het bijna helemaal voor jezelf. Je moet dus wel goed op de routepijlen letten, maar blind achter een groepje aanfietsen is ook niet alles zoals ik bij de Steven Rooks Classic heb ervaren. Omdat de blauwe lus ook relatief weinig hoogtemeters telt was ik er waarschijnlijk met de Webtrainer Bergop clinics nog niet geweest. Met het zonnetje erbij en niet helemaal buiten adem van het klimmen is Limburg inderdaad erg mooi. Helaas was het ’s middags op de gele lus wel af en toe filerijden. En ondanks het mishouden van de lastigste hellingen lukte het me toch nog om 15 kilometer voor de finish kramp te krijgen. Adrie van Diemen zal wel zeggen dat ik te weinig heb gegeten, maar op een gegeven moment komt die sportdrank met rijstevlaai je gewoon je neus uit. Ik hou het er maar op dat ik gewoon heel hard gefietst heb over die 209km en 2189 hoogtemeters. Bovenstaande foto is het bewijs.
P.S. Hulde aan het Van der Valk hotel in Heerlen. Toen ik na afloop mijn bagage kwam ophalen kreeg ik het aanbod om eerst nog te douchen in hun sportcentrum. Prima service!
Recent Comments