Route Barree
Etappe: La Chaise de Dieu – St. Cirgues-de-Jordanne
Onze grote reisleider Jac Zwart heeft alle routebeschrijvingen van de 100 Cols tocht zorgvuldig aangevuld, zodat we op zijn aanwijzingen zonder problemen van hotel naar hotel kunnen fietsen. De routebeschrijving is heilig. Als je per ongeluk één van de 100 cols mist, wordt daar aangifte van gedaan en kun je naar je certificaat fluiten. Je laat het dus wel uit je hoofd om van het rechte pad af te wijken. Daar komt bij dat fietsers een hekel hebben aan verdwalen en omrijden. Dus door een bord ‘ROUTE BARRÉE’ op de officële route laten wij ons over het algemeen niet afschrikken. Er zijn tenslotte maar weinig wegopbrekingen waar je met de fiets niet met een beetje manoeuvreren langs kunt. Of er moet al een hele brug tussenuit zijn. Vandaag miste er dus een hele brug. Gelukkig stond de rivier droog en had één brugleuning kennelijk de status van monument dat mocht blijven. Dus het was óf drie meter naar beneden door de rivierbedding en weer omhoog, óf op je fietsschoenen balanceren over de historische brugleuning en je fiets als evenwicht gebruiken. We zijn allemaal heelhuids aan de overkant gekomen. Ik zat vandaag in de verkeerde groep. Over het algemeen was dat de groep Kienstra (in wisselende samenstelling) die altijd weer een versnelling in huis heeft als ik net ben aangesloten. Soms ondersteund door hardrijdende Tukkers als Gerrit Jonkman en Wim Kommerkamp, dan weer door een Friese doorloper als Bauke Bunink. Het was afzien. Zeker bij de tweede Route Barrée van de dag. De asfalteermachine had de Côte de Celles net over de volle breedte van een dampende nieuwe laag voorzien. Twee kilometer hebben we omhoog gelopen langs, en soms in het natte asfalt. Vervolgens ook nog de weg kwijtgeraakt. Dat laatste was niet verwonderlijk, want we hadden die vermaledijde bult helemaal niet opgemoeten! Tegen een extra klim heeft de organisatie gelukkig geen bezwaar. Restaurant Les Volcans in Murat is van een Maigreteske troosteloosheid. De salade met Bleu d’ Auvergne en de varkenskarbonade met gegratineerde aardappels met Cantal waren ok. Pièce de Résistance vandaag was de Puy Mary. Wind tegen, regen, en twee steile slotkilometers waarbij je je adem in wolkjes zag stokken. Ik ben bang dat ik mijn knie een tikje heb geforceerd. Hoop dat de ijsblokjes voldoende helpen.
De statistiek: 155km, 24,5km/u (=hard als je die twee kilometer bergop wandelen meerekent) 2585 hoogtemeters.
Recent Comments