De laatste col. Vlnr Evert, Bouke, Koen, Karel, Peter, John, Joost en Rinze.
C’est fini. De laatste keer. De laatste etappe van de 100 Cols tocht. Het laatste gezamenlijke ontbijt. De laatste klim: de Cormet de Roselend. Nummer 100, of eigenlijk nummer 257. De laatste foto op de top. De laatste energiereep, getver! De laatste kilometers. Beaufort, de laatste etappeplaats. Hotel du Grand Mont, het laatste hotel.
Het zit erop. 10 renners hebben in drie jaar tijd dankzij en met Le Champion de 100 Cols tocht uitgereden: Fred Charité, John Faasse, Koen van Herbruggen, Jan de Jong, George Kienstra, Jan van Lieshout, Simon Oud, Joost Schermers, Paul Vermeulen en Ruud Voerman. Als zijn derailleur het had gehouden was Gerrit Jonkman er ook bij geweest.
De 100 Cols tocht is een geweldige belevenis. Als je van Frankrijk houdt en van omhoog fietsen dan moet je dit een keer in je leven gedaan hebben. Het is geen kattepis. Als je geen Ruud Voerman heet moet je er serieus voor trainen. Je moet er een beetje gestoord voor zijn. Je moet een thuisfront hebben dat kan leven met een zekere vorm van gekte en dat zelf zo gek is om jou je gang te laten gaan. Maar wat is het supergaaf om boven op al die legendarische bergen te hebben gestaan. Om vrijwel elke meter stijgend asfalt uit de Tour ook zelf onder je wielen te hebben gehad. Om door al die prachtige Franse dorpjes te rijden, met middeleeuwse kerkjes op het plein, geraniums aan de brug en pain aux raisins bij de bakker. Wat zullen we het missen, de frisheid van de natuur op de eerste klim van de dag, de hitte die uit het asfalt slaat op de laatste berg, de verkoeling en de kick van een lekker lopende afdaling met 70km/u. We zullen zelfs nog verlangen naar het gevoel van totaal uitgewoond aankomen bij je hotel en dan nog je koffer drie verdiepingen op te moeten zeulen om er achter te komen dat er geen warm water meer is omdat je ‘vrienden’ ook allemaal tegelijk onder de douche staan. Een afstand van 4.088 kilometer hebben we samen afgelegd. 66.800 meter hoogteverschil hebben we samen overbrugd. Dat zijn er ruim drie keer zoveel als er in een Tour de France gaan. Dat schept een band. We zouden het zo over willen doen. Wat moeten we nu volgend jaar? Thuisblijven? Dagtochtjes? Verbouwen? Trouwen? Lief thuisfront, we zouden zo graag nog een keertje met elkaar gaan fietsen. Het hoeft niet zo lang, het moet wel omhoog. Ach, toe? Waarom niet? De anderen mogen ook!
P.S. Liefhebbers die zelf een keer de 100 Cols tocht willen fietsen kunnen voor informatie en inschrijving terecht op de website van de Stichting 100 Cols Tocht
Recent Comments