De palen worden volgestort met beton
Op een gegeven moment heb je er gewoon genoeg van. De lasdampen in huis. Dat je anderhalve meter naar beneden moet springen vanaf de laatste traptree. Een radio die niet jouw muziek speelt op maximaal volume (Oké, dat doen je kinderen normaal ook). Het gekloot op twee kookplaatjes op een wankele campingtafel. Dat je vanuit een boodschappentas de tafel in de tuin moet dekken omdat je anders in en uit die betonbak blijft klimmen. Dat je er achter komt dat je ondanks alle beschermende maatregelen straks toch gewoon alles weer moet gaan schilderen. Dat de rioolbuis inmiddels is gaan lekken. Dat de ene na de andere deur nu toch serieus gaat klemmen. Dat het geld sneller verdampt dan het beton opdroogt. Maar goed: alle palen zitten erin. Volgens Rienk Zwaagstra uit de Van der Helststraat rusten ze nu op een laag uit het Pleistoceen. Ik ben niet zo’n geoloog, maar die van ons staan in elk geval op iets dat dateert van voor het ontstaan van de gemeente Zaanstad. Er ging zoveel beton in dat ik even vreesde dat wij de ‘relief well’ voor de lekkende oliebron van BP in de golf van Mexico hadden geregeld. De wederopbouw is begonnen. De tuinarchitekten van de firma De Coogh hebben onze voortuin kubistisch verantwoord (lees: ‘leeg’) opgeleverd. De loodgieter en de elektriciens zijn begonnen met het nieuwe leidingwerk en later deze week wordt alles in een pakket van anderhalve meter schuimbeton weggewerkt. Dat schijnt hét moment te zijn om schoon schip te maken met het verleden en afscheid te nemen van ongewenste elementen in je omgeving. Ik ben toch al chagrijnig na die verloren WK-finale, dus als ik nog een appeltje met u had te schillen kunt u beter een poosje uit de buurt blijven.
Recent Comments