Het schuimbeton wordt in de kamer gespoten
De enorme betonkuil die achterblijft na het persen van de palen moet natuurlijk weer opgevuld worden. Dat kan niet met gewoon beton, want dat is te zwaar. Dus heeft de industrie het schuimbeton uitgevonden: licht en luchtig en met een hoge isolatiewaarde. Een soort betonmeringue. Het gaat erin als te dun uitgevallen cakebeslag. Na 24 tot 36 uur zou je er weer op moeten kunnen staan. Dat moet je ook aan je kat laten weten. Neveneffect van al die buurtonderzoeken naar paalrot is dat in Zaanstad de kattenasiels significant leger zijn dan in de rest van het land. Wij hadden al enige tijd geen kat meer, maar toch vonden we bij thuiskomst de afdrukken van kattenpootjes in het schuim. Tot het schuimbeton droog is moet je namelijk wel je huis uit. Schuimbeton heeft weliswaar de nodige culinaire associaties, maar het ruft als bedorven kroepoek. In die lucht wil je echt niet slapen. Helaas zakte het betonmengsel zowel bij de Zijlstraatjes als bij ons in als een cake die op de tocht heeft gestaan. Was het te warm? Was het betonbeslag bedorven? In elk geval moesten de betonschuimers terugkomen om het nog een keer dunnetjes over te doen. Dat betekent vluchten naar kantoor, ’s avonds op bezoek gaan bij vrienden, je huis via een ladder inklimmen als een volleerd inbreker en hopen dat je ’s morgens de stank hebt overleefd. We zijn er nog. Inmiddels zijn we zelfs al weer een fase verder. Bovenop het schuimbeton is vandaag een zandcementlaag aangebracht. Dat stinkt gelukkig niet, maar ook hier kun je een poosje niet op lopen. Ik word nog eens handig met die boodschappentassen op de ladder.
Helaas: mislukte schuimcake
De zand cementlaag
Recent Comments