Het Kampioenschap van Zürich
Weer een klassieker die zo mooi had kunnen zijn. Zwitserland beschikt over prachtige natuur, pittoreske dorpjes, koeien met bellen en mooie glooiende wegen. Helaas zijn de meeste Zwitsers chagrijnen, zeker als ze in een SUV rijden (en dat zijn er nogal wat), is het er stervensduur, en valt de regen er in de vorm van ijswater.
Dat de eerste controle zo nodig op de Regensberg moest worden gehouden, was natuurlijk al een veeg teken. Er zijn relatief veel fietspaden in Zwitserland, maar wij kozen er meestal voor om de rijweg te nemen. Bredere wegen zijn namelijk handiger als je met meer dan 50km per uur in de regen wilt afdalen en bovendien waren de pijltjes geplakt vanuit het perspectief van de volgauto, zo had Cees van den Berg ons gewaarschuwd. Zwitserse automobilisten vinden het niet leuk als je op de weg rijdt. Eugène werd op een gegeven moment zelfs letterlijk de berm ingereden door zo’n Emmenthaler. Maar toen hij zich groot en druipend bij het portierraampje meldde koos deze kaasfonduevreter wijselijk het hazenpad.
Wat valt er verder over deze omloop te zeggen? Dat het halverwege droog dreigde te worden, zodat we de laatste uren niet meer in elkaars sproei hoefden te fietsen? Dat er aan de voet van de Sattelegg een bijzonder aardige Zwitserse fietsenmaker zit die onze uitgespoelde, krakende kettingen en derailleurs gratis heeft gesmeerd?
Dat de Sattelegg een onderschatte klim is? Dat de afdaling van diezelfde Sattelegg in je natte kleren bij 10 graden Celsius ook op 9 juni nog kan leiden tot bevriezingsverschijnselen?
Gelukkig bereikte iedereen de Jugendherberge Zug zonder kleerscheuren. Het gebouw van de Jugendherberge Zug is heel erg 1987, met een idee van gezelligheid waar een crematorium warm bij aanvoelt. Misschien zijn wij teveel verwend. Misschien zijn wij de tijden van ‘Stap op’ ontgroeid, toen jongens in plusfour broeken zich na een dag fietsen fluks aan het piepers jassen zetten onder het toeziend oog van een bebaarde, pijprokende jeugdherbergvader. In Zug werd niet gejast, helaas. De aardappelpuree kwam uit een te krap aangelengd pakje behangplak. Ik ben bang dat, als LeChampion er niet meer komt voor de Klassiekerweek, het de nekslag zal betekenen voor dit instituut uit vervlogen tijden. Maar, zucht: 4 grote kerels in stapelbedjes, geen ruimte om je kont te keren, laat staan om je spullen neer te zetten, gemeenschappelijk toilet en douche op de gang. Kan er niet iemand een leuke betaalbare Bed & Breakfast in Zwitserland beginnen?
Recent Comments