Eindelijk, een zonnige controlepost
Rundum den Henninger Turm
Die Henniger Turm heb ik niet gezien. Overigens ook niet de Finanzplatz, waar deze klassieker inmiddels naar is gaan heten. Als de toren boven op de Feldberg de Henninger Turm is dan ben ik er geweest. Wat we in elk geval wel voor het eerst deze week te zien kregen was de zon. Nog niet direct bij de start, die was nat zoals gewoonlijk. Maar bij de tweede controlepost, na 142km, konden dan toch eindelijk de regenjasjes en, voor de waaghalzen onder ons, ook de armstukken uit. Verder is de Henniger Turm een pittige klassieker, zeker als je er al drie in de verstijfde benen hebt zitten. Er is werkelijk geen meter vlak, en ondanks de geringe absolute hoogte van de te beklimmen colletjes maak je er meer hoogtemeters dan in Zwitserland. Eindelijk de kans voor mijn kamergenoot, Klaas Talen, om te laten zien hoe hij aan zijn bijnaam: de adelaar van Meppel, is gekomen.
Laat je verder vooral niet in de luren leggen door de Championners die zeggen dat het nergens steiler is dan 10%. Waarschijnlijk hadden de mannen deze week ook te lang in de regen gestaan om met hun verstijfde vingers controlestempeltjes, gelletjes, stroopwafels en bananen uit te delen. Mannen, namens mijzelf en alle deelnemers: hulde!
P.S. Na de soberheid van de Zwitserse jeugdherberg is het Ramada Hotel in Niedernhausen in alle opzichten het toppunt van verwennerij. Dat geldt zowel voor de kamers als voor de uitgebreide ontbijt en dinerbuffetten.
Recent Comments