Nice Nice

Het weerbericht was helemaal niet Nice. Er werden boven Nice zware onweersbuien verwacht. De politie, die het peloton het laatste stukje van Vence naar Nice zou escorteren, had daarom verordonneerd dat het peloton uiterlijk om 13.00u binnen moest zijn. Dat noopte de organisatie tot het schrappen van een deel van de etappe, waaronder de beklimming van de Col de St. Martin en het vervroegen van de start naar 06.45u. Het schrappen van die col vond niemand heel erg, die vroege start was minder.

Het betekende ook dat we de eerste 63 kilometer geneutraliseerd in groepjes peloton achter de motor moesten afdalen. Langzamer moeten afdalen dan je eigenlijk wilt of kunt is geen pretje, zeker niet als het ook nog eens stervenskoud is. Maar goed, na 63 kilometer kramp in je handen van het remmen werd het peloton losgelaten voor 43 kilometer klimmen naar de top van de Col de Vence. Kennelijk realiseerde niemand zich dat het echt wel 43 kilometer was, want er werd vooral de eerste kilometers werkelijk gesprint bergop! Zelfs ik reed op een gegeven moment 31km/u omhoog. Er moest geremd worden in de bochten, in de beklimming! Niet dat ik dat tempo heel lang volhield. De laatste 10 kilometer was ik blij dat ik het wiel van een vriendelijke Engelsman kon houden, die het gelukkig prima vond dat ik achter hem probeerde aan te klampen.

En ineens was ie daar, bovenop de Col de Vence: de finishlijn van de Haute Route des Alps 2013. 800 kilometer fietsen, meer dan 20.000 hoogtemeters bij elkaar. Helemaal klaar was het na de finish overigens nog niet. Eerst moest er nog afgedaald worden naar Vence centrum, waar iedereen een hand van de organisatie, een medaille en een ‘finishers’ polo shirt kreeg. Ik had zelfs nog tijd voor een ijsje op het terras. Toen iedereen beneden was werd er met politie escorte van Vence naar Nice gereden. Echt gaaf om met een peloton van bijna 500 fietsers over de volle breedte van de Promenade des Anglais Nice binnen te kunnen rijden.

Ik vond de Haute Route des Alps een prachtige fietservaring. Zwaarder dan ik dacht. Mede dankzij de voorbereiding met Webtrainer Bergop en de schema’s en adviezen van mijn Webtrainer coach Richard van Ameijden ben ik zelfs op de laatste dag nog een paar plaatsen geklommen in het klassement. Op 14:45:30 van winnaar Peter Pouly ben ik gefinished als de 403^e mannelijke deelnemer. In totaal zijn er 449 mannen gefinished. 29 hebben de eindstreep niet (binnen de tijd) gehaald. Van de 17 gestarte vrouwen zijn er 15 gefinished met een tijd achter hun naam. 10 waren er sneller dan ik. Hoewel degenen die twee of alle drie keer meegedaan hebben deze editie van de Haute Route zwaarder vonden dan de eerdere versies, was het uitvalpercentage ‘overall’ dus maar 6,3%. De organisatie is erg goed. Je hoeft 7 dagen lang alleen maar te denken aan fietsen. De rest is voor je geregeld. Meer prof kun je je als eenvoudige terrasfietser niet voelen.

Volgende week voor het eerst de Pyreneeënversie van de Haute Route, volgend jaar waarschijnlijk ook een Dolomieten editie. Mocht je interesse hebben: check de Haute Route website. Ook voor de filmpjes en foto’s bij mijn verhalen.

P.S. Een klein onweersbuitje om een uur of drie, dat was alles. Inmiddels is het weer helder boven Nice.