In Nederland dankt de Gavia zijn bekendheid aan de 14e rit in de Giro d’Italia van 5 juni 1988. De Gavia was de laatste col in de etappe en moest beklommen worden vanaf Ponte di Legno. De finish lag beneden in het dal in Bormio. In een verblindende sneeuwjacht kwam Johan van der Velde als eerste boven. Hij was zo verstijfd van de kou dat hij nauwelijks meer kon sturen en remmen. Hij werd voorbij gestoken door Erik Breukink die in Bormio de etappe won. Er is nog een aflevering van Sportpaleis de Jong te zien waarin Johan en Erik de etappe nabeschouwen en na-rijden.
De omstandigheden waarin ik de Gavia op 4 september vanaf Bormio opfietste waren heel wat beter. Het had ’s nachts wel geregend, waardoor ik in de afdaling van ons hotel in Ciuk naar Bormio al een nat pak opliep van het water dat van de weg opspatte. Verder was het weliswaar grijs en bewolkt, maar droog. De beklimming van de Gavia zit vol verrassingen. Zo heeft er bijvoorbeeld iemand bedacht om in het dorpje San Antonio een heuse kasseienstrook neer te leggen. Tussen San Antonio en Sante Caterina is de boel opnieuw geasfalteerd. Daar reed ik een dame achterop die de Gavia op langlaufski’s op rolletjes aan het beklimmen was! Ik moest nog flink aanzetten om haar voorbij te komen. Misschien dat ik haar bij de volgende winterspelen herken. Voorbij Sante Caterina werd het steeds onherbergzamer, steiler en kouder. Misschien had ik niet de goeie dag uitgezocht, maar hogerop ben ik, afgezien van twee mountainbikers en het onvermijdelijke clubje motorrrijders, helemaal niemand tegengekomen. Dan is de Stelvio een stuk gezelliger. Vergeleken met wat de rijders in 1988 meemaakten stelt het natuurlijk allemaal niks voor, maar zelfs bergop kreeg ik het verrot koud. Boven in de Rifugio brandde gelukkig de open haard. In de afdaling ben ik voor Sante Caterina nog even gestopt om mijn handen warm te blazen zodat ik tenminste nog een beetje kon remmen. Overigens kun je je fiets op het laatste stuk met dat nieuwe asfalt lekker laten lopen. Hoe hard het ging weet ik niet want mijn tellertje begaf het twee kilometer voor de top. Ook 30 jaar na dato geldt voor de fietsers op de Gavia nog steeds: neem warme kleren mee!