De Gorges du Verdon

Vandaag gaat het niet over afzien, of over zweet. Over mensen die drie dagen in hetzelfde ongewassen fietsshirtje rondrijden zullen we het al helemaal niet hebben. Het gaat ook niet over mijn zere rug die steeds meer op gaat spelen, zeker tijdens een beklimming met twee uitroeptekens en 31 graden in de schaduw. Ik zal het niet hebben over kilometers op kop rijden tegen de wind in, of over mensen die niet weten hoe ze kop over moeten nemen, of mensen die op alle mogelijke manieren proberen om niet over te nemen, wat eigenlijk veel erger is.
De te dure fietsen die het op de meest ongelegen momenten laten afweten, ik zal er niet over beginnen. Waarom zou ik het hebben over de laffe smaak van sportdrankjes, energierepen en hoe je op een gegeven moment kotsmisselijk wordt van de Cola, omdat je die de rest van het jaar nooit drinkt?
Ik zal niet zeuren over gemiste terrasjes of over Plats du jour van drie sterren die we nooit geproefd hebben omdat die andere eikels gewoon keihard doorreden.
Is het interessant om te schrijven over Franse hotels zonder lift, zodat je je koffer van 25 kilo drie verdiepingen omhoog moet zeulen naar een muffe kamer die zo klein is dat je die zelfde koffer er niet eens open kunt doen? Of over Franse hotels die niet genoeg kamers hebben, zodat de helft van de groep moet worden ondergebracht in vakantiebarakken, die in de jaren ’30 van de vorige eeuw ongetwijfeld modern waren, op een kilometer en 250 hoogtemeters afstand van het ontbijt?
Wil het thuisfront horen over de onweersbui die de afdaling van de Col de Felines veranderde in een glijbaan en een groep gebruinde vakantiefietsers in een zooitje verzopen katten?
Het gaat vandaag zelfs niet over Karel Tinnemans, die heel zijn 60e verjaardag door Frankrijk fietste, omdat er domweg geen leukere manier van een verjaardag vieren is.

Nee, vandaag kan het alleen maar gaan over de wonderen van de schepping, zoals de Gorges du Verdon, over hoe adembenemend mooi het is om daar doorheen te mogen fietsen, en dat daar geen woorden voor zijn, alleen maar gepaste ontroering en blijdschap.