Klaar …

Het is af. Nou ja, af… De mannen van De Coogh hebben onze woningen conform planning nog voor de bouwvak gefundeerd en wel afgeleverd. Er zijn een paar ‘dingetjes’ die ze nog zullen regelen na de vakantie, zoals een niet aangesloten lichtpuntje, een gebarsten raam, en het terugplaatsen van de schuifdeuren. Dat gaat allemaal goed komen. Maar als de professionals vertrokken zijn moet u zelf aan de slag.
U dacht misschien dat alles keurig was afgedekt met beschermend plastic, maar op één of andere manier is het houtwerk en het behang toch nog op tientallen plekken bevingerd of anderszins bezoedeld door met smeerolie besmeurde lichaamsdelen. En al het plasticfolie is nu weliswaar weer deskundig van de muur af getrokken, maar de honderden nietjes zijn blijven zitten. Kortom, ondanks alle voorzorgsmaatregelen kunt u er op rekenen dat u alles beneden opnieuw mag schilderen. Verder liep ons huis altijd al een beetje scheef. De nieuwe betonvloer ligt jammer genoeg waterpas. Dat betekent dat onze fraaie inbouwkasten in de achterkamer op een baksteen staan en in de voorkamer in het beton zijn verzonken. Als straks de houten vloer er weer in ligt moet er een timmerman aan te pas komen om de bijbehorende schuifdeuren weer op maat te maken. Hetzelfde geldt voor alle andere deuren. Achter moet er een stuk aan, en voor moet er een stuk af. De klemmende deuren en ramen boven heb ik inmiddels bijna allemaal afgeschaafd. Maar het is een lekker gevoel om je huis weer bewoonbaar te kunnen maken. Gisteren hebben we de keukenkastjes uit de container gehaald. De Zijlstraatjes hebben zelfs de vloerdelen naar binnen gesjouwd. Ons huis staat weer voor de eeuwigheid. Of in elk geval voor hoe lang 28 met beton gevulde stalen buispalen van 25 meter het ook maar vol houden.